Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος
Τάξη Β΄1
Υπεύθυνη καθηγήτρια : Ροδόλφου Αναστασία
ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ, ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ
2) Παρουσίαση προσώπου:
Η γιαγιά Δέσποινα
Η γιαγιά εμφανίζεται στο βιβλίο όπως οι γιαγιάδες
όλων των εποχών. Αγαπάει όλα τα μέλη της οικογένειας. Είναι πιο ευαίσθητη,
ήρεμη και γλυκιά και κυρίως με τα παιδιά. Συγχωρεί αμέσως τα λάθη τους και τα
συμβουλεύει. Τους δείχνει τρόπους συμπεριφοράς και τους υποδεικνύει το καλό και
το κακό (σελ.37). Προσπαθεί να κρατά τις ισορροπίες μέσα στο σπίτι. Σέβεται τον
άντρα της όπως και όλους τους άλλους. Αντιλαμβάνεται τα προβλήματα του άντρα
της και δεν τον φορτώνει με τις δικές της έννοιες, ίσα- ίσα που του
συμπαραστέκεται, του δίνει δύναμη και θάρρος. Είναι ευγνώμων και εκτιμά όλα όσα
έχει κάνει ο παππούς γι’ αυτήν αλλά και για όλη την οικογένεια.
Η γιαγιά βλέπει τον κόσμο με άλλο μάτι, τον
βλέπει πιο ήρεμο, πιο «αθώο» (σελ. 75- 76 αρχή). Πιστεύει πολύ στο Θεό και
προσπαθεί να κάνει και τα παιδιά να πιστεύουν σ’ Αυτόν, όπως κι εκείνη (σελ.
73).
Η γιαγιά ξέρει γράμματα. Αυτή βοηθά τον παππού στους
υπολογισμούς και σε ό,τι άλλο χρειάζεται- μέχρι εκεί που το επιτρέπει η θέση
της (σελ. 36 τέλος – 37 αρχή).
3) Τα αγαπημένα
μου αποσπάσματα
Ø Σελίδες
129 (τέλος)- 132 (αρχή),
Ø Σελίδες
307 (τέλος)- 308.
4) Ο ήρωας
που ταυτίστηκα
Ο ήρωας
με τον οποίο
ταυτίστηκα είναι ο
παππούς. Ο παππούς είναι ένας
δυναμικός άνθρωπος. Εκπροσωπεί την
συμπεριφορά ενός σωστού
άντρα εκείνης της
εποχής. Είναι ο
αρχηγός της οικογένειας του. Είναι αυστηρός, δίκαιος αλλά
και ευαίσθητος. Επίσης,
είναι φιλόξενος, γενναιόδωρος, φιλαλήθης
και εργατικός. Σέβεται τη γνώμη
των υπόλοιπων μελών
της οικογένειας, αλλά και
των εργατών, είναι λοιπόν
και δημοκρατικός (ασυνήθιστο
πράγμα για την εποχή). Επιπλέον, συμπεριφέρεται με ωραίο τρόπο στους ανθρώπους
που τον περιτριγυρίζουν. Αγαπάει
την οικογένειά του
και προσπαθεί να
την προφυλάξει με
τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα μπορεί να «διοικεί» το
υποστατικό (μερικές φορές με τη βοήθεια της γιαγιάς), παρόλο που δε ξέρει
γράμματα. Η παιδική του αγαθότητα αναδεικνύει την απέραντη καλοσύνη του.
5) Α΄
επεισόδιο
…Έβρεχε,
έβρεχε καταρρακτωδώς. Σε λίγο φτάνει
κατατρομαγμένος ένας παραγιός φωνάζοντας:
«Το ποτάμι πλημμυρίζει!»
Σκέφτηκα να τρέξω αλλά πως να άφηνα μόνη
τη γυναίκα μου σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή.
« Πηγαίνετε εσείς!»
είπα σ’ όλους και αποφάσισα να μείνω μαζί με την γυναίκα μου.
Εκείνη κατάλαβε τι γίνεται. Κάνει μια
προσπάθεια να κρύψει τον πόνο της και μου λέει να πάω να προστατέψω τη γη μας
και πως δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα της. Στην αρχή αρνήθηκα, αλλά μετά
συνειδητοποίησα πως είχε δίκιο.
Δούλευα σκληρά με τους ανθρώπους μου όλη
τη νύχτα, ανοίγοντας χαντάκια για να φύγει το νερό.
Το επόμενο πρωί πήγα στην κάμαρα της
συντρόφισσάς μου. Όλες οι χωριανές αρχικά φώναξαν και μετά χαμήλωσαν τα μάτια
τους. Τότε η γυναίκα μου ξαπλωμένη στο κρεβάτι, μου ζητούσε να την συγχωρέσω
και μου ανήγγειλε ότι το παιδί είναι κορίτσι και όχι αγόρι. Τότε εγώ τη χάιδεψα
και της πήρα την άδεια, για να το δω. Μόλις την αντικρίζω φωνάζω στις γυναίκες:
«Πηγαίνετε και
πείτε να σφάξουν το άσπρο μοσχάρι. Να φάνε και να πιούνε όλοι οι ζευγάδες και
οι περαστικοί. Γεννήθηκε η κόρη μου να πείτε σε όλους!»
Κι ενώ η γυναίκα μου προσπαθούσε με κάθε τρόπο
να με ευχαριστήσει, εγώ χάιδευα το νέο μέλος της οικογένειάς μου, τη μικρή μου
κόρη. Ύστερα με ρωτάει για τη γη μας και εγώ της απαντώ:
«Όλα πήγαν καλά!
Ησύχασε!» …
Β΄ Επεισόδιο
… Για να μου
δείξει τις γνώσεις της, η Αγάπη με ρωτά:
«Πόσα
αστέρια έχει ο ουρανός, παππού;»
«Αυτό δεν το
ξέρει κανείς και ούτε εγώ το ξέρω» της αποκρίνομαι.
«Εγώ το ξέρω
απαντά χαρούμενη. Το έμαθα απ’ τα βιβλία μου.»
Άρχισε να κάνει
υπολογισμούς και μετά βρίσκει την απάντηση στο ίδιο της το ερώτημα. Εγώ συμφωνώ
μαζί της.
Έπειτα
με ξαναρωτά:
«Ξέρεις, παππού,
ποιο είναι το άστρο του βοριά; Πρέπει να το ξέρεις!»
Το ξέρω το άστρο του βοριά. Πολλές νύχτες
της ζωής μου στα Κιμιντένια το συμβουλεύτηκα.
«Ξέρεις παππού, πόσο απέχει απ’ τη γη;» ξαναρωτά
η Αγάπη.
«Όχι, Αγάπη. Αυτό
δεν το ξέρω.»
«Εγώ μπορώ να το
βρω!»
Ξανακάνει, υπολογισμούς
με τα σχέδια της Κοσμογραφίας. Βρίσκει μια τιμή. Χαμογελώ. Χαίρομαι για την
Αγάπη. Αλλά:
«Γιατί μαθαίνουν
στα παιδιά να φεύγουν απ’ τη γη, να πετούν στα σύννεφα; Και αν χρειαστεί να
επιστρέψουν ξανά στη γη; Τότε τι θα γίνει;»